'De crisisjeugdhulp heeft meer zuurstof gekregen'

Wat houdt crisisjeugdhulp precies in?

Stijn Beirens: “We hebben crisismeldpunten die zeven dagen op zeven, 24 uur op 24 telefonisch bereikbaar zijn. In de eerste plaats voor professionals, maar kinderen, jongeren en hun context kunnen er ook terecht. Eerst wordt bekeken wat het gezin en de hulpverlener zelf kunnen doen en wat mogelijke hulpbronnen zijn. Als aan de telefoon geen oplossing wordt gevonden, is een interventie mogelijk: dan gaat een hulpverlener van het meldpunt of een externe organisatie langs bij het gezin om zicht te krijgen op de crisis. Ofwel raken ze er zo uit, ofwel wordt doorgeschakeld naar crisishulp. Daar heb je twee opties: mobiele crisisbegeleiding van maximaal 28 dagen, waarbij er in principe dagelijks contact is met een hulpverlener, die heel intensief met het gezin aan de slag gaat. Of crisisverblijf, in een voorziening of pleeggezin. Dat duurt zeven dagen en kan in principe eenmalig verlengd worden, uitzonderlijk langer. Indien mogelijk is dit gekoppeld aan intensieve crisisbegeleiding. Ten slotte kan het crisismeldpunt ook doorverwijzen naar het netwerk geestelijke gezondheid.”

In 2019 kwamen er extra middelen. Wat gebeurde daar precies mee?

Stijn Beirens: “In totaal werd bijna 2,3 miljoen euro extra geïnvesteerd. Het grootste deel ging naar crisisverblijf: verschillende organisaties kregen in totaal 20 extra modules van telkens één jaar, plus crisisbegeleiding. En daarnaast kwamen er 70 extra modules voor crisisbegeleiding van 28 dagen. Maar die kunnen variabel worden ingezet: de ene jongere heeft effectief een maand begeleiding nodig, de andere maar een week.”

Het is zeker de ambitie om de mobiele crisisbegeleiding de komende jaren verder te versterken

Was dat nodig?

Stijn Beirens: “Absoluut. De uitbreiding was een antwoord op een rapport van het Rekenhof, waaruit bleek dat het aantal vragen naar crisisjeugdhulp bleef stijgen, maar dat zij vaak afgewezen werden door een gebrek aan aanbod.”

Is dat probleem nu van de baan?

Stijn Beirens: “Er is zeker meer zuurstof gekomen, vooral wat betreft de crisisverblijven. Maar het knelpunt is dat er niet altijd vervolghulp mogelijk is. In het ideale geval gaan jongeren na een crisisverblijf terug naar huis of naar het eigen netwerk, maar als dat niet mogelijk is, botsen ze ook op wachtlijsten. Jongeren blijven dan noodgedwongen in de crisishulp, die eerder een preventief karakter zou moeten hebben.

In de mobiele crisisbegeleiding, waar de uitbreiding minder groot was, kampen we nog regelmatig met een gebrek aan aanbod. Maar het is zeker de ambitie om die de komende jaren verder te versterken.

Verder hebben we een kader gecreëerd voor de crisisjeugdhulp, zodat duidelijk wordt wat kinderen en jongeren precies mogen verwachten. Onze aanmelders en ons aanbod zijn heel divers dus het is belangrijk dat iedereen weet waarover we spreken als we het over crisisjeugdhulp hebben.”

Wat gebeurt er nog in 2020?

Stijn Beirens: “De crisismeldpunten zelf zullen ook versterkt worden. Zij krijgen steeds meer vragen, waardoor het moeilijker wordt om interventies te doen - de telefoon moet nu eenmaal permanent bemand zijn. En verder is het de bedoeling de samenwerking met de geestelijke gezondheidszorg nog te versterken, wat zeker voor complexe trajecten belangrijk is.”

Meer weten? https://www.jeugdhulp.be/aanbod/specifieke-situaties/crisisjeugdhulp