Hoe zou het nog zijn met Esmée?: ‘Een nieuwe start in Halte 51’

Nog steeds even goedlachs staat ze in het leven, maar Esmée verrast meteen: “Het afgelopen half jaar is eigenlijk echt heel heftig geweest. In december is het thuis helemaal fout gelopen en zag ik het niet meer zitten. Op het moment dat ik alleen zou gaan wonen, moest ik even stevig op de pauzeknop drukken.”

En toch heb je de kracht gevonden om opnieuw je rug te rechten?

“Dat kon ik zeker niet alleen. Toen ik het gevoel had dat ik weer even helemaal alleen op de wereld was, stonden er ook plots weer mensen klaar om mij te helpen. Mijn pleegpapa heeft me weer in huis genomen en ervoor gezorgd dat ik opnieuw rust en kracht vond. Ik ben hem en mijn pleegfamilie zo ontzettend dankbaar: als tiener is mijn doortocht bij hen redelijk abrupt geëindigd en ben ik verhuisd naar een leefgroep. Maar ik wist dat er nog een band was. Nu zorgden zij er weer voor dat ik een dak boven mijn hoofd had, gaven ze mij een luisterend oor en de tijd om weer een sprong voorwaarts te maken. Die band is weer veel intenser geworden.”

Woon je nu nog altijd bij je pleegpapa?

“Ik kon bij hem blijven wonen, maar na een paar maanden vond ik het zelf tijd om opnieuw zelfstandig te worden. Samen hebben we dan gezocht naar de ondersteuning die ik nodig had. En dan ben ik in Halte 51 terechtgekomen, een huis waar jongeren tussen 18 en 25 jaar terecht komen wanneer het even moeilijk loopt. Hier heb ik het gevoel een nieuwe start te kunnen nemen. Ik kan hier tijdelijk terecht tot ik weer op eigen benen kan gaan staan. En eerlijk: ik ben écht blij dat dit bestaat.”

Kan je hier terugvallen op de ondersteuning die je nodig hebt?

“Zeker. Ik heb twee begeleiders: iemand van het CAW en een begeleidster van Halte 51 zelf. Ze helpen me met administratieve zaken, facturen en door gewoon af en toe een babbeltje. Het voordeel is dat je hier als jongere vrijheid hebt om je eigen weg te vinden. Enkel om de goede vrede te bewaren, hebben we een paar kleine huisregels (lacht). Ik woon hier samen met drie andere jongeren: een jongen en twee meisjes. Allemaal hebben we ongeveer dezelfde leeftijd en dat schept natuurlijk meteen een band.”

Hoe zien jullie dagen er hier dan uit?

“Een beetje zoals dat van ko studenten (lacht). In maart zag ik een advertentie voor een opleiding en stage bij Bpost. Ik werd er meteen enthousiast van en sindsdien ben ik een supergemotiveerde student. Drie dagen per week heb ik les, donderdag en vrijdag doe ik stage om pakjes en brieven te sorteren en klaar te maken om rond te brengen. Omdat ik mijn middelbaar diploma nog niet heb, wou ik dit écht doen. Binnenkort wil ik mijn theoretisch rijexamen afleggen, en dan zou ik ook met de auto kunnen rijden om pakketjes af te leveren. Daar kijk ik nu al enorm naar uit. En ook de andere jongeren die hier wonen, studeren nog.”

Dat heb ik ook vroeger echt geleerd: je moet blijven geloven in jezelf, blijven geloven dat er altijd mensen zullen zijn die klaar staan voor jou

Voor jou was ook Cachet heel belangrijk, nu nog?

“Cachet is en blijft belangrijk, voor alle jongeren in de jeugdhulp. Door jongeren met dezelfde ervaringen bij elkaar te brengen, kunnen ze van elkaar leren. Dat was en is voor mij ook nog steeds belangrijk. Ook in december en januari, als ik stevig in de knoop zat, was ik nog altijd van de partij op Cachet-avonden. Weten dat er mensen zijn die met je inzitten, naar je verhaal willen luisteren of gewoon vragen hoe het met je gaat: dat heeft me enorm geholpen. Ik kan het alleen maar blijven herhalen: hoe meer jongeren de weg naar Cachet vinden, hoe gelukkiger mij dat maakt.”

Heeft de afgelopen periode jou als persoon verandert?

“Ik heb het gevoel dat ik nu weet wat mijn doel is in het leven: positiviteit delen met andere mensen. Dat heb ik ook vroeger echt geleerd: je moet blijven geloven in jezelf, blijven geloven dat er altijd mensen zullen zijn die klaar staan voor jou. Ook bij mij was dat het geval: mijn pleegfamilie en mijn vrienden hebben me door een moeilijke periode gesleurd en zijn er ook nu nog voor mij.

Wat hoop je dat de komende maanden voor jou in petto heeft?

 “Ik hoop dat ik binnenkort ook écht alleen kan gaan wonen. En dat ik mijn opleiding bij Bpost verder kan afwerken en de sfeer onder de collega’s net zo blijft als nu. Voor de rest wil ik vooral positieve vibes delen met iedereen die rond mij staat.”